Ma intrebam zilele astea de ce nu ne putem bucura de ce traim intr-un moment si de ce avem nevoie de gandul ca momentul o sa dureze ca sa ne putem bucura. Mie imi place sa savurez lucrurile, beau cafeaua incet ca imi place sa ma pot bucura de ea, de fapt de prezenta ei. Nu-mi plac shoturile de jager, de exemplu, pentru ca nu imi place efectul de dupa, ci cel din timp ce… Ori la shot, in timp ce, aproape nu exista.

Stiu ca nu e prea intelept. Orice a inceput, poate fi considerat incheiat. Doar ce nu incepe, nu se termina. Iar asteptarile sunt vesnic mai lungi decat momentele.

Imi spunea un prieten ca trebuie sa acceptam ce e in pasul nostru. Dar sa accepti nu inseamna ca nu vrei. Si nu degeaba zice budismul ca dorinta e sursa suferintelor. Ma gandeam acum ca toata dilema asta e data de faptul ca nu traiesc in prezent si pentru prezent. Si pentru asta ar trebui sa invat sa ma bucur de shoturi…